شب پنجم

سْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ لِإِیلاَفِ قُرَیْشٍ‌ (1) إِیلاَفِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَ الصَّیْفِ‌ (2) فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هٰذَا الْبَیْتِ‌ (3) الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ‌ (4) اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن، صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناًحَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا گوهر امیر: در تربیت خویش همین برای تو کافی است که از آنچه بر دیگران نمی‌پسندی دوری کنی. استفتاء: آیا صحبت کردن زن با مرد نامحرم که به نیت خیر و یا براى درس باشد، اشکال دارد؟ همه مراجع: اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به گناه باشد، اشکال ندارد.امام خمینى، استفتاءات، ج‏3، (نظر)، س‏52؛ آیت اللّه بهجت، توضیح‏المسائل، م‏1936؛ آیت اللّه مکارم، استفتاءات، ج‏1، س‏819؛ آیت اللّه تبریزى، استفتاءات، 1622؛ آیت اللّه صافى، جامع‏الاحکام، ج‏2، ص‏1673؛ آیت اللّه نورى، استفتاءات، ج‏2، س‏656؛ آیت اللّه فاضل، جامع‏المسائل، ج‏1، 1718؛ آیت اللّه خامنه‏اى، اجوبةالاستفتاءات، س‏1145؛ العروة الوثقى، ج‏2، (النکاح) م‏3؛ آیت اللّه سیستانى، sistani.org، (اینترنت)، س‏20 و 19؛ دفتر آیت اللّه وحید.    آیا ارتباط صمیمى بین دختر و پسر در هنگام همکارى یا میهمانى اشکال دارد؟ همه مراجع: دوستى بین دختر و پسر جایز نیست؛ چون ترس افتادن به گناه در میان است. اما ارتباط شغلى، اگر باعث مفسده نشود و موازین شرع در آن رعایت شود، اشکال ندارد. خامنه‏اى، استفتاء، س 779 و 651 و دفتر: همه مراجع. منبر: اعوذ و بالله من نفسی بسم‌الله الرحمن الرحیم در شب گذشته در مورد ارتباط انسان‌ها با همدیگر و ریشه‌ای مشترک در بین همه‌ی انگیزه‌ها برای ارتباط صحبت کردیم. این‌که انگیزه اصلی در ارتباط‌ها یکی است و ارتباط در دنیای امروز ما تقریبا یک شکل دارد. در ادامه بحث شب گذشته با عنوان ارتباط، به قسمت خاصی از ارتباط انسان و آن هم ارتباط با امام معصوم می‌پردازیم. حالا ببینیم که ارتباط ما با امام حی چگونه است. با یک بررسی کوتاه و حساب سر انگشتی می‌توانیم ببینیم که امام زمان(عج) را تنها در مواقعی که نیاز به ایشان داریم می‌شناسیم و هیچ کار دیگری به ایشان نداریم. وقتی سختی به ما فشار بیاورد و مشکلات روحی و جسمی خود یا خانواده را محصور کنند؛ به یاد امام زمان(عج) می‌افتیم و فریاد و آه حسرت از فراق ایشان سر می‌دهیم. برای رفع مشکل چله‌های مختلف می‌گیریم از رفتن به جمکران گرفته تا نمازهای کذا و کذا. اما حس ما در رابطه با وجود امام عصر(عج) چگونه است؟ طبیعتا جواب این است که ما منتظر هستیم و می‌خواهیم که ایشان ظهور کنند و دنیا را پر از عدل و داد کنند. امام زمان بیاید و مشکلات ما را حل کند، دیگر فقیر نباشد، دیگر کسی به مشکل مالی بر نخورد، دزدی نشود و... دقت کنید، همه این‌ها هم از جنس همان نیازهای اولیه است، یعنی ما رابطه با امام حی خود را نعوذوبالله با رابطه با یک همکار یا یک فامیل متمکن تنزل داده‌ایم. همه‌ی این‌ها در حالی است که داعیه‌دار انتظار ظهور هم هستیم. بعضی دیگر که دو سه خطی از کتابی را،مثل بنده حقیر، دیده‌اند نه این‌که خوانده باشند؛ داعیه‌های بلند پروازانه‌تری هم مثل سربازی و سرداری دارند. اما انتظار ما چگونه است؟ تمایل و انتظار منجی آخر الزمان موضوعی نیست که از عصر ما شروع شده باشد،انشالله که در عصر ما به اتمام برسد، موضوع منجی و موعود در همه‌ی ادیان الهی و همه اعصار به عنوان یکی از موضوعات با اهمیت و مورد اعتقاد مردم وجود داشته است. حالا این که این ظهور و بروز امام را امری خرق عادت و معجزه بدانیم، نگاهی عوامانه و بسیار کاهلانه است. این که عده‌ای می گویند:«امام زمان(عج) انشالله می‌آیند و همه چیز درست می‌شود» کاملا احساسی معجزه‌وار به مخاطب انتقال می‌دهد، مثل این‌که آقا می‌آیند و با قدم‌زدن ایشان، یا نگاهی معجزه‌وار در دنیا همه چیز سر جایش قرار می‌گیرد، عدالت برقرار می‌شود، اسلام واقعی شناسانده می‌شود و از این دست اتفاق‌ها، این در حالی است که خداوند در آیه 43 سوره فاطر می فرماید: هرگز برای سنت الهی تغییری نمی‌یابی. اگر قرار باشد که امام زمان(عج) تشریف بیاورند و با چشم بر هم زدنی بدون هیچ نیروی بشری همه چیز درست شود، معنا و مفهوم آزمایش و سختی چه می‌شود؟ این‌که خدا بشر را آزمایش کرده، به سختی انداخته است، او را مورد آزمایش قرار داده چه؟ کلا فلسفه خلقت انسان مورد سوال واقع می‌شود. چرا باید برای رسیدن تعداد یاران امام عصر(عج) به عددی خاص این‌قدر زمان بگذرد؟ چرا باید این ظهور و حضور امام در بین مردم،خروج از غیبت، به تاخیر بیفتد؟ پس می‌توان گفت: این نگاه کاهلانه اصلا صحیح نیست که نعوذوبالله امام را موجودی افسانه‌ای با اختیاری تام در نظر بگیریم و بخواهیم با دست روی دست گذاشتن بقیه، امام به تنهایی همه امور عالم را اصلاح کنند. از این دست نگاه‌ها در مورد موضوع انتظار امام عصر و ساماندهی رابطه با ایشان چند موردی وجود دارد که انشالله به دعای شما و مدد خود آقا در شب‌های بعد خدمت‌تان عرض می‌کنم. الهم اجعلنا من المنتظرین  اللهم عجل الولیک الفرج وجعلنا من المستشهدین بین یدیه روضه: رابطه‌ی عمه‌ها با برادر زاده‌ها جنس دیگری دارد، اگر عمه‌ای برادری را بیشتر دوست داشت باشد، برادر زاده‌ها هم شیرین‌تر هستند. حالا تصور کنید، عمه‌ای را که برادر بزرگ‌ترش به شهادت رسیده باشد، برادر دیگر هم در معرض شهادت است، علاقه‌ها و تعلق‌ها یش به برادر زاده‌ها به اوج می‌رسد؟ چه‌قدر دل می‌خواهد که بگذرد. برادر زاده‌ای که به نقلی ده سال و به نقل به شانزده سال هم نرسیده، لباس رزم هم برایش فراهم نیست. آن‌قدر وابسته به عموست که همه چیزش را می‌خواهد بدهد. سن  کم و علاقه زیاد عمه‌جان سادات به او، روحی فدا، باعث شد؛ عبدالله را نگه‌دارد و اجازه همراهی ارباب را ندهد و به نقل حضرت علامه مجلسی در لحظه‌ای که عبدالله از دامن عمه رها شد، چون برگ سبک‌بار راهی میدان شد، چهار ده نفر این دردانه را محاصره کردند.... در نقل دیگری آمده که عبدالله خودش را به عمو رساند و دستانش را سپر عمو کرد، دو دست به پوست آویزان شد... در نقلی دیگر آمده که حضرت امام سجاد(ع) به زحمت تکه‌های بدن عبدالله و ارباب را که زیر سم اسبان له شده بود، از هم جدا کرد.... علی لعنت‌الله علی القوم الظالمین اللهم عجل لولیک الفرج شعر عاشورایی: امت کمان کند که دو تا تیر آخرش یک دم سپر شوند برای برادرش این دو ز کودکی فقط آیینه دیده اند «آیینه ای که آه نسازد مکدّرش» واحیرتا! که این دو جوانان زینب اند یا ایستاده تیغ دو سر در برابرش با جان و دل دو پاره جگر وقف می کند یک پاره جای خویش و یکی جای همسرش یک دست، گرم اشک گرفتن ز چشمهاش مشغول عطر و شانه زدن دست دیگرش چون تکیه گاه اهل حرم بود و کوه صبر چشمش گدازه ریخت، ولی زیر معجرش زینب به پیشواز شهیدان خود نرفت تا که خدا نکرده مبادا برادرش... زینب همان شکوه که ناموس غیرت است زینب که در مدینه قرق بود معبرش زینب همان که فاطمه از هر نظر شده ست از بس که رفته این همه این زن به مادرش زینب همان که زینت بابای خویش بود در کربلا شدند پسرهاش زیورش گفتند عصر واقعه آزاد شد فرات وقتی گذشته بود دگر آب از سرش شاعر:سید حمیدرضا برقعی ................................................ اطلاع‌رسانی در مورد هیئت مجازی در حد وسع، از انتهای پست گرفته تا در لینک‌ها و اطلاع‌رسانی تک‌تک، موجبات خرسندی نوکران مجلس است. تحفه هیئت مجازیة حجم حدود ۸۰۰ کیلو بایت منبر مکمل با حجم حدود ۸۰۰ کیلو بایت روضه مکمل با حجم حدود ۹۰۰ کیلو بایت سینه‌زنی مکمل با حجم حدود ۸۰۰ کیلو بایت بانی محترم اشعار عاشورایی بسیار ممنون، لطف می‌کنید متن‌ها را به آدرس پست الکترونیک بفرستید. متشکرم + و ++ نمونه تبلغات هیئت است که زحمت‌اش را وتر کشیده، برای استفاده در شبکه‌های اجتماعی و انتهای پست وبلاگ‌ها چیز خوبی است. سید مجتبی برای میقات: در موردی که نوشتید باید عرض کنم که ارتباط عاطفی و قلبی نزدیک‌ترین راه است، الحمدلله محرم است و زمانی که رقت قلب باعث می‌شود که راه ارتباطی با این ذوات راحت‌تر محیا شود. توصیه‌ای که شنیده‌ام را برای‌تان نقل می‌کنم، شاید به کار آید. مراقبت کنید در این زمان‌ها از گوش، زبان، چشم و ذهن،ذهن برا گناهان خیالی و اوهام است، که این مراقبت‌ها باعث آرامش و سبکی قلب می‌شود و راهی برای ارتباط. سید مجتبی برای ناشناس: این‌که هر کس در هر برهه از زندگی بر اثر هر عاملی دچار هیجانات روحی شود و بستری نسبتا عمومی برای تخلیه هیجان‌اش را داشته باشد، بد نمی‌دانم. ضمن این‌که به قول استادی: خوشا آنان که در این دنیا گناهشان بر همه آشکار است نه این‌که در دنیای دیگر آشکار می‌شود. (این قسمت ربطی به آن بنده خدا نداشت و منظور گناه کار بودن‌شان نیست) سید مجتبی برای زهرا خانم: این‌که بنده طلبه باشم یا بطله در دستگاه ارباب فرقی ایجاد نمی‌کند، کما این‌که خود را بطله هم نمی‌دانم، چه رسد به طلبه. محتاجیم به دعا